pfitowair

Historia robotyki przemysłowej.

Pierwszym na świecie ramieniem robota przemysłowego był Unimate. Został zbudowany przez firmę Unimation założoną przez G.C. Devola i J.S.Engelbergera w 1956 roku. Manipulator przemysłowy został zaprojektowany do wykonywania powtarzalnych i niebezpiecznych zadań na linii produkcyjnej General Motors.

Roboty Unimation były także nazywane programowanymi maszynami przenoszącymi, ponieważ początkowo ich głównym zadaniem było przenoszenie obiektów z jednego punktu do drugiego - na odległość do 12 stóp (około 3.6 m). Roboty te do ruchu wykorzystywały napęd hydrauliczny, ich dokładność wynosiła 1/10000 cala. Unimation sprzedał licencję do swoich robotów firmom Kawasaki Heavy Industries (Japonia) i Guest-Nettlefolds (Anglia), które rozpoczęły produkcję robotów przemysłowych.

Przez pewien czas jedyną konkurencją dla Unimation była amerykańska firma Cincinnati Milacron z siedzibą w Ohio. Sytuacja zmieniła się radykalnie w późnych latach 70. XX wieku, kiedy to produkcję robotów przemysłowych rozpoczęło kilka dużych firm japońskich.

W 1969 roku Victor Scheinman z Uniwersytetu Stanford zbudował ramię Stanford Arm - sześcioosiowy robot przegubowy, którego wszystkie osie były napędzane elektrycznie. Projekt ramienia staje się standardem i do dzisiejszych czasów ma wpływ na projekty tego typu ramion robotów. Stanford Arm dzięki możliwości wykonywania dowolnych ruchów w przestrzeni roboczej, rozszerzył potencjalne zastosowanie ówczesnych robotów o prace bardziej wyrafinowane, takie jak zadania montażowe lub spawanie. Później Scheinman buduje kolejny model ramienia robota, tym razem dla Massachusetts Institute of Technology, który nazwał MIT Arm. Scheinman otrzymuje stypendium naukowe od firmy Unimation, w ramach którego rozwija konstrukcje swoich robotów, a następnie sprzedaje tej firmie ich projekty. Unimation, przy współpracy firmy General Motors i nadal prowadzi prace nad rozwojem tych robotów, a następnie wprowadza je do sprzedaży, pod nazwą PUMA (Programmable Universal Machine for Assembly). Robot PUMA przeznaczony był głównie do zadan motażowych. W roku 1973 KUKA Robotics buduje swojego robota, zwanego FAMULUS, który jest pierwszym robotem przegubowym, wyposażonym w 6 osi napędzanych elektromechanicznie.

Późne lata 70. XX wieku to czas, kiedy pojawiło się wiele amerykańskich firm, specjalizujących się w robotyce przemysłowej, m.in. General Electric i General Motors (która wraz z japońską firmą FANUC utworzyła spółkę joint venture - FANUC Robotics).

W 1970 roku General Motors staje się pierwszą firmą wykorzystującą systemy wizyjne w zastosowaniach przemysłowych. System Consight zostaje zainstalowany w kanadyjskim zakładzie w Saint Catharines.

W 1971 roku powołano do życia Japońskie Stowarzyszenie Robotyki Przemysłowej (Japanese Industrial Robot Association), w 1973 roku pojawia się pierwszy numer międzynarodowego czasopisma "Roboty Przemysłowe".

W tym samym roku firma Cincinnati Milacron Corporation wprowadza do sprzedaży T3 (z ang. the Tomorrow Tool) - pierwszy ogólnodostepny, komercyjny robot przemysłowy (zaprojektowany przez Richarda Hohn'a) sterowany poprzez minikomputer.

Pierwsze mobilne roboty przemysłowe pojawiały się w 1954 roku. W tym roku pierwszy na świecie wózek elektryczny bez kierowcy, wyprodukowany przez Barrett Electronics Corporation rozpoczął przenoszenie ładunków w magazynie sklepu spożywczego w South Carolina. Nawigacja maszyn tego typu (AGV - Automatem Guided Vehicles) odbywała się poprzez podążanie wzdłuż kabli umieszczonych w betonowej podłodze, emitujących sygnały odbierane przez robota mobilnego. W latach 80. XX wieku roboty AGV wyposażono w kontrolę mikroprocesorową, co pozwoliło na zastosowanie tego typu urządzeń do bardziej skomplikowanych zadań. W latach 90. pojawiła się nowa metoda nawigacji robotów AGV: nawigacja laserowa. Robot wyposażony w obracający się laser rozpoznaje swoją pozycję, dzięki pomiarowi odbić światła laserowego od reflektorów rozmieszczonych w magazynie lub fabryce.

Pomimo, że pierwsze roboty przemysłowe pojawiały się w Stanach Zjednoczonych, to jednak nie wytrzymały one próby czasu. W 1983 roku firma Unimation został wykupiona przez Westinghouse Electric Corporation za 107 mln dolarów. W 1988 roku Westinghouse odsprzedaje Unimation francuskiej firmie Stäubli Faverges SCA.

Z kolei inna firma bran zy robotyki przemysłowej - Cincinnati Milacron, specjalizująca się w produkcji ramoin hydraulicznych, w 1990 roku sprzedaje swój oddział robotyki szwedzkiej firmie Asea Brown Boveri. Jedyną amerykańską firmą produkującą roboty przemysłowe jest Adept Technology (powstała w 1983 roku).

Lata 80. to czas wkraczania wielu firm europejskich i japońskich na rynek robotyki przemysłowej. W Japonii decydującym czynnikiem stymulującym ten proces była wizja starzejącego się społeczeństwa i niedobór pracowników, co doprowadziło do tego, że japońscy producenci rozwijali nowoczesne technologie robotyczne zanim zaczęły one przynosić dochody. Późne lata 80. to w Japonii dominacja kilku firm: Fanuc, Matsushita Electric Industrial Company, Mitsubishi Group i Honda Motor Company, które to firmy stały się światowymi liderami w produkcji i stosowaniu robotów przemysłowych.

W późniejszym czasie znaczący wzrost przemysłu robotyki przemysłowej dokonał się również w Europie, a to za sprawą coraz większych kosztów utrzymania pracowników. W 2001 roku liczba instalacji robotów przemysłowych w Unii Europejskiej po raz pierwszy w historii przekroczyła liczbę instalacji obecnych w Japonii, która do tego czasu była niekwestionowanym liderem w tej dziedzinie.